ວິພາກບົດເລື່ອງ
ໝາກນໍ້າເຕົ້າປຸງ
I. ເຄົ້າກຳເນີດແລະຄວາມເປັນມາຂອງເລື່ອງ
ເທບນິຍາຍເລື່ອງໝາກນ້ໍາເຕົ້າປຸງໄດ້ກໍາເນີດເກີດຂື້ນ
ບົນພື້ນຖານການຮັບຮູ້ຂອງປະຊາຊົນປະຖົມບູຮານໂດຍຜ່ານຂະບວນການອອກແຮງງານ,ການຕໍ່ສູ້ຕ້ານໄພທຳມະຊາດຂອງເຂົາເຈົ້າ
ຈີ່ງເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຍ້ານກວາ ແລະຊອກຫາວິທີທາງລະງັບຄວາມຍ້ານກວາເຫຼົ່ານັ້ນ ໂດຍປາຖະໜາຫາສີ່ງສັກສິດ
ຫຼືແຖນເປັນຜູ້ຊ່ວຍ. ເທບນິຍາຍເລື່ອງນີ້ກໍາເນີດເກີດຂື້ນກ່ອນສັງຄົມທີ່ມີຊົນຊັ້ນ.
II. ບົດເລື່ອງໝາກນ້ຳເຕົ້າປຸງໂດຍຫຍໍ້
ເຖົ້າແກ່ບູຮານເຄີຍຖືກັນວ່າ
ຄົນລາວເຮົາເປັນລູກເຕົ້າເຫຼົ່າແຖນ ພ້ອມກັນເກີດອອກມາຈາກໝາກນ້ຳເຕົ້າປຸງ
ໂດຍມີນິທານອັນເກົ່າໆ ເລົ່າສຶບຕໍ່ກັນມາວ່າ ໃນກາລະເມື່ອກ່ອນພຸ້ນ
ໂລກເຮົານີ້ກໍເປັນດີນເປັນຫຍ້າ,ເປັນຟ້າເປັນແຖນ,ແຖນຢູ່ເມືອງບົນຄົນຢູ່ເມືອງລຸ່ມ
ຄົນແລະແຖນເຄີຍໄປມາຫາສູ່ກັນບໍ່ຂາດ
ໂດຍອາໃສເຄືອເຂົາກາດພາດແຕ່ເມືອງລຸ່ມກ່າຍຂື້ນເມືອຄຸງເມືອງແຖນ ອັນມີພະຍາແຖນຫຼວງໄດ້ເປັນເຈົ້າເປັນໃຫຍ່
ມີອຳນາດເໜືອຄົນ ແລະ ແຖນທັງຫຼາຍ. ເມືອງລຸ່ມຂື້ນກັບເມືອງແຖນ ໂດຍແມ່ນພະຍາແຖນເປັນຜູ້ປົກຄອງ
ແລະອວນພາສ້າງສາຫາກີນ.
ປາງນັ້ນຍັງມີຂຸນໃຫຍ່ທັງສາມທີ່ພະຍາແຖນສົ່ງລົງມາເມືອງລຸ່ມຜູ້ໜື່ງຊື່ວ່າ ປູ່ລາງເຊີງ,
ຜູ້ສອງຊື່ວ່າຂຸນເຫຼັກ,ຜູ້ທີສາມຊື່ວ່າຂຸນຄານ ເຂົາເຈົ້າທັງສາມໄດ້ລົງຢູ່ສ້າງເມືອງລຸ່ມ
ກີນປາເຮັດນາເມືອງລຸ່ມກີນເຂົ້າ. ພະຍາແຖນຫຼວງໄດ້ສັງວ່າ
ຄົນເມືອງລຸ່ມນີ້ກິນກໍໃຫ້ບອກໃຫ້ໝາຍ ກິນແລງກິນງາຍກໍໃຫ້ບອກແຖນ, ເມື່ອໄດ້ກິນອັນໃດດີອັນໃດແຊບກໍໃຫ້ແບ່ງສວ່ນສົ່ງໃຫ້ແຖນ,
ເປັນຕົ້ນວ່າ: ໄດ້ກິນຊີ້ນກໍ່ໃຫ້ສົ່ງຂາ ໄດ້ກິນປາກໍໃຫ້ສົ່ງຮ້ອຍແກ່ແຖນເຖົ້າແຖນຫຼວງ;
ພໍ່ແຖນຫຼວງຄອງກິນພາເຂົ້າ ພໍ່ແຖນເຖົ້າຄອງກິນພາງາຍ. ຄາວຕໍ່ມາຄົນທັງຫຼາຍລ້ວນບໍ່ຟັງຄວາມແຖນ,
ກິນເຂົ້າກໍບໍບອກບໍ່ໝາຍ ກິນແລງກິນງາຍກໍບໍ່ບອກບໍ່ຄອບ, ໄດ້ກິນຊີ້ນກໍ່ບໍ່ຍ່ອມສົ່ງຂາ
ໄດ້ກິນປາກໍບໍ່ຍອມສົ່ງຮ້ອຍ,
ເມື່ອນັ້ນພະຍາແຖນຈິງເຮັດໃຫ້ນ້ຳຖ້ວມເມືອງລຸ່ມລິດລຽງຖ້ວມເມືອງພຽງມຸດມ້ວຍ,
ຄົນທັງຫຼາຍລ້ວນຕາຍໄປໝົດ.
ຍັງເຫຼືອແຕ່ຂຸນໃຫຍ່ທັງສາມ ເມື່ອເຫັນນ້ໍາຖ້ວມຂຶ້ນຮອດເຮືອນຕົນ
ຂຸນທັງສາມຈິງໄດ້ເອົາໄມ້ຂ່າແຫ້ງແປງເປັນແພ
ເອົາໄມ້ແປເຮືອນແປງເປັນຝາແລ້ວພາກັນເຂົ້າໄປຢູ່ໃນແພນັ້ນ. ເມືອລົມຕີຟອງເຟືອງຟາດ
ນ້ຳຈຶ່ງພັດເອົາແພນັ້ນຂຶ້ນເມືອຮອດເມືອງແຖນ; ພະຍາແຖນເຫັນຂຸນທັງສາມຈິງຖາມວ່
“ສູເຈົ້າຂື້ນມາຫາຕູເຮັດຫຍັງ?
ສູເຈົ້າບໍ່ຟັງຄວາມຕູຈັກເປັນສັນໃດກໍຢ່າສູແດ່’’
ເມື່ອນັ້ນຂຸນທັງສາມຈິ່ງເລົ່າເຫດການໃນເມືອງລຸ່ມສູ່ພະຍາແຖນຟັງທຸກປະການ;
ຫຼັງຈາກນັ້ນພະຍາແຖນຈິ່ງສັ່ງໃຫ້ຂຸນທັງສາມໄປພັກຢູ່ດອນກາງບຶງແຫ່ງໜື່ງ
ໃນເມືອງແຖນຊື່ວ່າ: ດອນບຶງແຖນລໍ ເປັນການຊົ່ວຄາວ ເມື່ອນ້ຳບົກແຫ້ງແລ້ວຂຸນທັງສາມກໍຄິດຮອດເມືອງລຸ່ມເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເຂົ້າຫາພະຍາແຖນວ່າ
“
ຕູຂ້ອຍນີ້ຢູ່ເມືອງບົນບໍ່ແກນແລນເມືອງຟ້າບ່ເປັນ,
ຕູຂ້ອຍຂໍຄືນເມືອສ້າງເມືອງລຸ່ມກິນປາເຮັດນາເມືອງລຸ່ມກິນເຂົ້າ
ດັ່ງເກົ່າເລົາສອງທີ່ເທີນ’’.
ເມື່ອດັ່ງນັ້ນພະຍາແຖນກໍເຫັນດີນໍາຈຶ່ງແຕ່ງໃຫ້ຂຸນທັງສາມລົງມາສ້າງເມືອງລຸ່ມອີກ. ໃນຄາວນີ້ພະຍາແຖນໄດມອບຄວາຍຕູ້ໂຕໜຶາງໃຫ້ເພື່ອໃຫ້ຂຸນທັງສາມໃຊ້ໃນການເຮັດນາ.
ພາຍຫຼັງທີ່ໄດຮັບອາດຍາຂອງພະຍາແຖນແລ້ວ
ຂຸນທັງສາມກໍໄດ້ພາກັນອອກມາຈາກດອນແຖນລໍລົງມາເມືອງລຸ່ມ;
ເມື່ອລົງມາຮອດແລ້ວກໍພາກັນຖາງປ່າຫຍ້າອ້ອຍໜູເຮັດນາກິນຢູ່ດີນແຫ່ງໜຶ່ງ
ເຊີ່ງຕັ້ງຢູ່ລຸ່ມເມືອງແຖນນັ້ນໂດຍອາໄສຄວາຍຕູ້ທີ່ພະຍາແຖນມອບໃຫ້ນັ້ນມາໄຖຊ່າວໃຫ້ເປັນດີນນາ,
ດີນແຫ່ງນັ້ນຈິ່ງມີຊື່ວ່າ: ນານ້ອຍອ້ອຍໜູ. ນັບແຕ່ນັ້ນມາ.
ຢູ່ຕໍ່ມານານປະມານສາມປີຄວຍຕູ້ໂຕນັ້ນລວດຕາຍໄປ,ເຂົາເຈົ້າໄດ້ປະຊາກໄວ້ຢູ່ນານ້ອຍອ້ອຍໜູ.
ເມື່ອຄວາຍໂຕນັ້ນຕາຍແລ້ວຊໍ້າພັດມາເຄືອໝາກນໍ້າເຕົ້າປຸງປົ່ງອອກມາຈາກດັງຂອງມັນ
ແລ້ວເກີດມາເປັນໝາກນໍ້າເຕົ້າປຸງໜ່ວຍໜຶ່ງໃຫຍ່ເທົ່າກັບຫີນເຂົ້າປູກ.
ຢູ່ພາຍໃນໝາກນໍ້າເຕົ້າປຸງໜ່ວຍນັ້ນ ຊໍ້າພັດມີຄົນປາກຈາໂຫຮ້ອງດັງກ້ອງ
ເປັນອຶກກະທຶກເນືອງນັນ. ຂຸນທັງສາມໄດ້ເຫັນເປັນດັ່ງນັ້ນກໍມີຄວາມສົນໃຈເປັນຢ່າງຍິ່ງ
ປູ່ລາງເຊີນຈຶ່ງໄດ້ດັງໄຟໃສເຕົາເຜົາເຫຼັກຊີແດງໆ
ແລ້ວແທງເຂົ້າໃນໝາກນໍ້າເຕົ້າປຸງປະຫຼາດໜ່ວຍນັ້ນທັງທີ
ເມື່ອໝາກນໍ້າເຕົ້າປຸງຖືກຊີໃຫ້ຊອດເປັນຮູ ແລ້ວກໍ່ມີຄົນບຸບຽດກັນອອກມາໂລດ
ແຕ່ອອກມາໄດ້ເທື່ອເລັກເທື່ອໜ້ອຍ, ອອກມາດ້ວຍຄວາມລຳບາກ ແລະ ຊ້າເນື່ອງຈາກຮູນ້ອຍໂພດ ຄົນອອກມາຄັບຄັງອັງອໍກັນຫຼາຍເມື່ອເຫັນດັ່ງນັ້ນຂຸນຄານຈຶ່ງເອົາສີ່ວໄປເຈາະຕື່ມເຮັດໃຫ້ຮູກວ້າງໃຫຍ່ກວ່າເກົ່າ,
ເທື່ອນີ້ຄົນທັງຫຼາຍທີ່ອອກມາຕາມຮູສີ່ວນັ້ນຈິ່ງອອກມາຢ່າງສະດວກສະບາຍ,
ລຸລັ່ງທັ່ງເທກັນອອກມາທັງຍິງທັງຊາຍ ພ້ອມດ້ວຍຊັບສົມບັດເງີນທອງ,ງົວຄວາຍ,
ຊ້າງມ້າ,ໝູໝາ, ເປັດໄກ່ ຢ່າງຫຼວງຫຼາາຍ ອອກມາປະມານສາມມື ສາມຄືນຈຶ່ງໝົດ
ເມື່ອອອກມາໝົດແລ້ວ ຂຸນທັງສາມຈຶ່ງຈັດເອົາຄົນເຫຼົ່ານັ້ນອອກເປັນໝູ່ໆ
ໂດຍມີຊື່ເອີ້ນຕ່າງກັນເພື່ອບໍ່ໃຫ້ເປັນການສັບສົນ:
- ຄົນທີ່ອອກຕາມຮູຊີເປັນລາວເທີງ
ແບ່ງອອກເປັນສອງໝູ່ ໝູ່ໜື່ງຮຽກວ່າໄທລົມ(ຊາວລົມ) ໝູ່ສອງຮຽກວ່າ ໄທວີ(ຊາວວີ)
- ສ່ວນພວກທີ່ອອກມາຕາມຮູສິ່ວນັ້ນເປັນລາວລຸ່ມແລະລາວສູງ
ແບ່ງອອກເປັນສາມໝູ່, ໝູ່ໜື່ງຮຽກວ່າໄທເລິງ, ໝູ່ສອງຮຽກວ່າໄທລໍແລະໝູ່ສາມຮຽກວ່າໄທຂວາງ
ເມື່ອຈັດແບ່ງແນວນັ້ນແລ້ວ
ປູ່ລາງເຊີງຈິ່ງໄດ້ສັ່ງສອນໃຫ້ຄົນທັງຫຼາຍຮູ້ຈັກຮັກແພງກັນນັບຖືກັນເປັນອ້າຍເປັນນ້ອງແລະຖືວ່າເປັນຊາດດຽວກັນ.
ດ້ວຍເຫດວ່າຄົນທັງຫຼາຍເກີດມາຈາກໝາກນ້ໍາເຕົ້າປຸງອັນດຽວກັນ
ເໝືອນອອກມາຈາຫທອງແມ່ດຽວກັນ; ຜູ້ອອກກ່ອນຖືວ່າເປັນອ້າຍ,ຜູ້ອອກລຸນຖືເປັນນ້ອງຕາມດຳລັບ.
ປູ່ລາງເຊີງໄດ້ສອນໃຫ້ຄົນຟູງນັ້ນຮູ້ຈັກທຳມາຫາກີນລ້ຽງຊີບ,ຮູ້ຈັກແປງຢ້າວແປງເຮືອນແລະສ້າງສາຄອບຄົວມີຜົວມີເມຍ.
ນັບແຕ່ນັ້ນມາຄົນຝູງນັ້ນກໍຈິ່ງມີລູກຍີງລູກຊາຍເກີດມາຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.
ປູ່ລາງເຊີງຈິງບອກສອນໃຫ້ລູກຫຼານຝູງນັ້ນ ຮູ້ຈັກຮັກແພງພໍ່ແມ່ໄດ້ສຶບໄວ້.
ເນື່ອງຈາກການອົບຮົມສັ່ງສອນຈາກຂຸນທັງສາມ ຄົນທັງຫຼາຍຈິ່ງເຄົາລົບນັບຖືຂຸນທັງສາມເປັນຢ່າງສູງແລະຮຽກເອີ້ນເປັນປູ່ຕາ
ນັບແຕ່ນັ້ນມາຈົນຄົນທັງຫຼາຍຂະຫຍາຍຕົວອອກມາຢ່າງກ້ວາງຂ້ວາງ. ບາງຄາວກໍເຕົ້າໂຮມກັນເປັນເອກະພາບແຕ່ບາງຄາວກໍ່ແຍກອອກເປັນຫຼາຍເຜົ່າຫຼາຍເລົ່າ
ເຖີງວ່າຈະຕົກຢູ່ແຫ່ງຫົນໃດຄົນເລົ່ານັ້ນກໍ່ຍັງນັບຖືກັນວ່າເປັນພີ່ນ້ອງເຊື້ອສາຍລາຍລອງດຽວກັນ,
ໄປມາຫາສູ່ກີນເຂົ້າເຊົາເຮືອນ ໂດຍບໍ່ຄິດຄຸນຄ່າອັນໃດ,ເມື່ອມີວຽກກໍຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອກັນຈົນກາຍເປັນປະເພນີສືບມາເຖິງປະຈຸບັນ
III. ເນື້ອໃນລວມ
ເທບນິຍາຍເລື່ອງໝາກນ້ຳເຕົ້າປຸງມີເນື້ອໃນເວົ້າເຖີງການກຳເນີດ
ຂອງປະຊາຊົນຄົນລາວເຮົາ,ເວົ້າເຖິງຄວາມຊື່ສັດ,ຄວາມສາມັກຄີແລະການເຊື່ອຟັງຜູ້ຫຼັກຜູ້ໃຫຍ່ໃນການສ້າງສາພັດທະນາແລະການດຳລົງຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ
IV. ແບ່ງຕອນ
ເທບນິຍາຍເລື່ອງໝາກນ້ໍາເຕົ້າປຸງແບ່ງອອກເປັນ 2
ຕອນຄື:
- ຕອນທີໜື່ງ ແຕ່ຕົ້ນ ຈົນເຖີງ ຟັງທຸກປະການ
ເນື້ອໃນ:
ເວົ້າເຖີງການສ້າງບ້ານແປງເຮືອນ ການດໍາລົງຊີວິດຂອງຄົນກັບແຖນຄື
ແຖນຢູ່ເບື້ອງບົນຄົນຢູ່ເບື້ອງລຸມແລະເວົ້າເຖີງການໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາ
ລະວ່າງຄົນກັບແຖນເຊັ່ນວ່າ: ພະຍາແຖນຫຼວງໄດ້ສັງວ່າ ຄົນເມືອງລຸ່ມນີ້ກິນກໍໃຫ້ບອກໃຫ້ໝາຍ
ກິນແລງກິນງາຍກໍໃຫ້ບອກແຖນ, ເມື່ອໄດ້ກິນອັນໃດດີອັນໃດແຊບກໍໃຫ້ແບ່ງສວ່ນສົ່ງໃຫ້ແຖນ,
ເປັນຕົ້ນວ່າ: ໄດ້ກິນຊີ້ນກໍ່ໃຫ້ສົ່ງຂາ ໄດ້ກິນປາກໍໃຫ້ສົ່ງຮ້ອຍແກ່ແຖນເຖົ້າແຖນຫຼວງ;
ພໍ່ແຖນຫຼວງຄອງກິນພາເຂົ້າ ພໍ່ແຖນເຖົ້າຄອງກິນພາງາຍແລະເວົ້າເຖີງການຜິດສັນຍາຂອງຄົນ
ແຖນຈິ່ງເຮັດໃຫ້ນ້ຳຖ້ວມໂລກ ຄົນຕາຍໝົດເຫຼືອແຕ່ຂຸນທັງສາມ.
- ຕອນທີ່ສອງ ຫຼັງຈາກນັ້ນ ຈົນເຖີງ
ສຸດທ້າຍ
ເນື້ອໃນ: ເວົ້າເຖີງການຄິດຮອດຄິດເຖີງເມືອງລຸ່ມຂອງຂຸນທັງສາມ
ຈິ່ງໄດ້ຂໍແຖນລົງມາສ້າງບ້ານແປງເຮືອນຢູ່ນ້ານ້ອຍອ້ອຍໜູ ແລະເວົ້າເຖີງ
ການກຳເນີດເກີດຂື້ນໄຫມ່ຂອງຄົນ ຊົນເຜົ່າຕ່າງໆ ຄື ອອກມາຈາກໝາກນ້ຳເຕົ້າປຸງ
ແລ້ວໄປສ້າງສາຊົນເຜົ່າເຫຼົ່າຊົນຕ່າງໆ.
ນອກນັ້ນຍັງເວົ້າເຖີງມູນເຊື້ອສາມັກຄີອັນດີງາມແຕ່ອາຫຼິດຈົນເຖີງປະຈຸບັນ
V. ວິເຄາະບົດເລື່ອງໝາກນ້ຳເຕົ້າປຸງ
ໝາກນ້ໍາເຕົ້າປຸງເປັນພຶດຊະນິດເຄືອເປັນໝາກໄມ້ທີ່ຄົນລາວຮູ້ຈັກມາເຫີງນານ
ປະກົດໃນຕຳນານ ເທບນິຍາຍພະຍາແຖນຫຼືຕົນກຳເນີດຂອງຄົນ.
ຄົນລາວຖືວ່າມະນຸດເຊື້ອຊາດລາວມາຈາກນ້ຳເຕົ້າປຸງ ຖືວ່າພະຍາແຖນເປັນເທບພະເຈົ້າຂອງຕົນ,
ຖືວ່າຂຸນທັງສາມເປັນບັນພະບຸລຸດຂອງຄົນລາວລວມທັງຊົນຊາດໄຕທັງມວນ, ຖືວ່າລາວແລະບັນດາຊົນເຜົ່າໄຕທັງໝົດເປັນພີ່ນ້ອງຮ່ວມທ້ອງດຽວກັນ,
ຄຳວ່າໝາກນ້ຳເຕົ້າປຸງນັ້ນຄົງຈະຜ້ຽນດ້ວຍລັກສະນະພາສາແຕ່ລະຍຸກຫາກເບີ່ງລັກສະນະຂອງເນື້ອເລື່ອງແລ້ວຄົງຈະແມ່ນໝາກນ້ຳເຕົ້າປຸງ(ຄືວ່າໃຫຍ່ກ່ວາປົກກະຕິ)
ໃນເທບນິຍາຍພາກຕອນຕົ້ນຈະເວົ້າກ່ຽວກັບຄວາມເຊື່ອກ່ຽວກັບແຖນສາເປັນສ່ວນໃຫຍ່ແຕ່ຄວາມຈິງຂອງເລື່ອງນັ້ນແມ່ນເວົ້າເຖີງຊົນຊາດຕ່າງໆໃນດິນແດນສຸວັນນະພູມຫຼືໃນສະເພາະອິນດູຈີນເທົ່ານັ້ນວ່າແມ່ນຊົນຊາດດຽວກັນຫຼືມີບັນພະບຸຸລຸດດຽວກັນ.
ເລື່ອງນີ້ສາມາດສະຫຼຸບເຫດຜົນໄດ້ເພາະວ່າຍຸກນັ້ນແມ່ນຕົກຢູ່ໃນລະບອບຂອງເທວະລາຊາການທີ່ພະຍາແຖນມີການກ່ຽວພັນກັບຄົນເຊື້ອຊາດໄຕລາວນັ້ນຍ່ອມເປັນໄປໄດ້ໂດຍເອົາແຖນເປັນຈຸດໃຈກາງຂອງຄວາມເຊື່ອແລ້ວເອົາໝາກນ້ຳເຕົ້າປຸງເປັນປະເດັນຂອງເລື່ອງເພື່ອອະທິບາຍສິ່ງທີ່ເປັນປິດສະໜານັ້ນ.
ໝາກນ້ໍາໝາຍເຖີງສາຍນ້ໍາ,
ເຕົ້າໝາຍເຖີງສິ່ງທີ່ເຕົ້າໂຮມຄວາມເຊື່ອແລະເຕົ້າໂຮມຄວາມເປັນຊົນຊາດທີ່ມີບັນພະບຸລຸດດຽວກັນ,
ໂດຍຍຶດເອົາຕອນສຳຄັນຄື
ພະຍາແຖນໄດ້ສົ່ງຜົນທັງສາມມາຄອງເມືອງລຸ່ມລິດລຽງ,ມາຄອງແລະເມືອງພຽງຄະຄ້ອຍ,ທີ່ນານ້ອຍອ້ອຍໜູນັ້ນເປັນແຫຼ່ງຊາດກຳເນີດໄຕລາວ,ເຊີ່ງຂຸນທັງສາມເປັນປະຖົມບັນພະບຸລຸດຂອງຊາດໄຕລາວທັງມວນ.
VI. ສິລະປະການແຕ່ງ
- ດ້ານເນື້ອໃນ:
ຄຸນຄ່າດ້ານເນື້ອໃນຂອງເທບນິຍາຍເລື່ອງໝາກນ້ຳເຕົ້າປຸງແມ່ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ເຖິງເຄົ້າກຳເນີດຂອງຄົນລາວ,ຮູ້ເຖີງການຮັບຮູ້ຂອງຄົນໃນສະໄໝກ່ອນ
ແລະ ເນື້ອຍັງສອງແສງໃຫ້ເຮົາຮູ້ເຖີງຄວາມສາມັກຄີ,ຄວາມອົດອາດກ້າຫານ,ການສ້າງສາພັດທະນາ
ແລະ ການທີ່ມີສິນທໍາປະຈຳໃຈ.
- ດ້ານສິລະປະການແຕ່ງ:
ແມ່ນໃຊ້ຄຳສັບທີ່ເຂົ້າໃຈງ່າຍຟັງແລ້ວໜ້າຕິດຕາມ,ເຮັດໃຫ້ຜູ້ອ່ານຜູ້ຟັງມີຈິດຕະນາການຕາມບົດຫຼືອາດເວົ້າໄດ້ວ່າໃຊ້ຄຳສັບທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດມະໂນພາບ,ການຈັດລຽງຕົວລະຄອນກໍແມ່ນຖືກຕ້ອງຕາມລຳດັບຄືເພີນໄດ້ສ້າງແຖນເປັນຕົວເອກຂອງເລື່ອງແລະໃຊ້ຂຸນທັງສາມເປັນຕົວປະກອບ,ໃຊ້ຄົນເປັນຕົວເສີມຂະຫຍາຍຂອດຫົວເລື່ອງ.
V. ສະຫຼຸບ
ເທບນິຍາຍເລື່ອງໝາກນໍ້າເຕົ້າປຸງແມ່ນມີຄຸນຄ່າຫຼາຍສໍາຫຼັບການດໍາລົງຊີວິດຂອງເຮົາຄືໃນບາງຕອນທີ່ໄດ້ສອນໃຫ້ເຮົາທຸກຄົນສື່ສັດສຸຈະລິດ,ຕ້ອງມີສັດຈະ,ຕ້ອງມີຄວາມສາມັກຄີ
ແລະ
ໃນຍົກສັງຄົມປັດຈຸປັດຍິງສຳຄັນຢ່າງຍິ່ງໃນການນຳບົດເລື່ອງເພື່ອເປັນບົດຮຽນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໃນການສ້າງສາພັດທະນາປະເທດ.
ດັ່ງສຸພາສິດບາລີບົດໜຶ່ງທີກ່າວວ່າ: ສາມັກຄີສາມັກຄານັງແປວ່າ
ຄວາມສາມັກຄີເປັນບ່ອນເກີດແຫ່ງຄວາມສຳເລັດ.
ສຸດຍອດດ
ตอบลบຖ້າວິພາກບົດເພງນີ້ຈະມີຈັກຂັ້ນຕອນ
ตอบลบ